Trollen is een epidemie geworden en is gegroeid uit de wens van mensen, vooral tieners om gebruik te maken van internet en zich te voeden met het gebrek aan intelligentie en de schaamte van hun slachtoffers. In tegenstelling tot hoe stalken en cyberpesten's consequenties zijn keer op keer vastgesteld, de schade aan de emotionele en psychologische ontwikkeling van tieners door trollen is grotendeels onderschat. De houding tegenover dit probleem is echter geleidelijk aan het veranderen. Trolling is door experts geïdentificeerd als een soort cyberpesten dat bestaat op sociale mediasites en online platforms zoals forums en speelkamers. De reactie op dit probleem is nog steeds verdeeld, waarbij sommigen denken dat het echt onschadelijk is.
Trollen is erkend als een vorm van pesten omdat de kenmerken ervan erg lijken op die van cyberpesten. Trollen bestaat uit de dader die het slachtoffer op sociale media belachelijk maakt, hem in verlegenheid brengt en misbruikt. Dit is ook gedefinieerd als pesten 'Revenge of the Nerds' omdat het anonieme aanvallen betreft op mensen die misschien zwak of jong zijn, maar goed zijn in technologie.
Sommige mensen vinden trollen niet zo'n groot probleem als cyberpesten en daarom behandelen ze beide concepten heel verschillend. De meerderheid van de mensen die een dergelijke mening hebben, zijn adolescenten die nog steeds in hun tienerjaren zijn en hierin geen kwaad zien. Ze geloven dat trollen en cyberpesten verschillen omdat de bedoeling en het motief achter beide verschillend zijn. Ze zien trollen als simpelweg proberen mensen aan het lachen te maken en ze als onschadelijk te beschouwen internet pesters worden door hen gezien als willen ze de slachtoffers schade toebrengen. Voor sommigen is trollen ook een manier om kinderen te leren slimmer te worden en zelf te gaan denken, wat hen kan helpen om voor zichzelf op te komen in de echte wereld.
Ouders moeten zich realiseren hoe schadelijk trollen kan zijn voor de veiligheid van hun kind. Als ze dit eenmaal als een bedreiging zien, kunnen ze hierover met hun kind praten en hen leren omgaan met dergelijke mensen. Hoewel tieners vaak emotioneel en impulsief zijn, moeten ouders hen leren dergelijk gedrag te negeren en te voorkomen dat ze op hen reageren, ongeacht hoe provocerend ze kunnen zijn. Daders kunnen zich voeden met het gedrag van hun slachtoffer. Daarom is reageren op welke manier dan ook het beste. Door dit te doen, zal de dader niet langer de behoefte of drang voelen om zich over te geven aan het gedrag en zal hij door gebrek aan motivatie uiteindelijk opgeven. Aan het einde van de dag is het dus niet alleen de verantwoordelijkheid van de ouders hun kind opvoeden over hoe ze dergelijk gedrag moeten vermijden en er niet op moeten reageren, maar dat ze ook moeten worden geleerd om niet alleen dergelijk gedrag te vertonen. Het slachtoffer zijn van dergelijk gedrag kan echt schadelijk zijn, daarom moet het ook niet worden overwogen om hieraan deel te nemen.
